Een onverwachte hamerbijl
Het is bijna pauze. Op deur van mijn klaslokaal wordt geklopt. Twee jongens staan een beetje schuchter op de drempel. Verstoord kijk ik op uit mijn voorleesboek “Dummie de Mummie”. Ik zit er net lekker in, de mummie spreekt voor het eerst en ik kan mijn stemmetjes over de hoofden van mijn aandachtige toehoordertjes laten klinken.
” Is dit iets Meester?”, klinkt het zachtjes.
Mijn adem stokt, een steen met een gat erin. Dit moet ik direct bekijken! “Jongens en meiden, het is pauze!”, hoor ik mezelf zeggen. Oog voor het ontstane tumult heb ik niet. Het enige wat ik wil is de hamerbijl in mijn hand houden. Meer dan 25 jaar zoeken en nog steeds heb ik niet een dergelijk exemplaar gevonden. Alex, 9 jaren jong, staat voor mijn neus. Zijn vader heeft tijdens het aardappelrooien de bijna 5000 jaar oude bijl gevonden. Ze is 24,5 centimeter lang en heeft enkele kleine beschadigingen. Onder de 
hamerbijlen is zijn exemplaar een grote, een verduveld mooie ook! Trots meldde Alex dat ze thuis nog meer bijlen hadden. Een afspraak was snel gemaakt, nog dezelfde dag heb ik ze mogen aanschouwen. Ook deze waren prachtig, maar geen kon in de schaduw staan van de hamerbijl. Op aanwijzing van Alex zijn vader bezocht ik de vondstplek. Diep in een beekdal op een klein ruggetje. Ik vond er een concentratie scherven uit de Enkelgrafcultuur. Op de rest van het veld lagen geen artefacten. De bijl moet dus zeer waarschijnlijk wel uit deze concentratie komen. Hebben we hier te maken met een graf of een depositie in de natte context? In ieder geval doet de zwaarte van de bijl vermoeden dat ze niet gebruikt zal zijn voor dagelijkse werkzaamheden. Mogelijkerwijs dus toch een depositie.
Elke dag weer hoop ik dat er op de deur wordt geklopt.
(verhaal eerder gepubliceerd in 2015 in “Nieuws van de Verteller”)
Klik hier voor meer verhalen van de Verteller van het Oude en zijn vondsten