Kommagene had een geheel eigen kunststijl die men nergens anders aantreft. Het was een unieke synthese van Griekse en Perzische kunst. Antiochos stimuleerde de kunst als een echte Mecenas. Aan zijn hof moeten zich vele kunstenaars en wetenschappers bevonden hebben. In de oudheid werden zij Philoi of wel Vrienden van de Koning genoemd.
Antiochos zelf had waarschijnlijk een voorkeur voor de Griekse cultuur. In de inscripties noemt hij zich letterlijk een Vriend van de Grieken en Romeinen. De gigantische beelden op de top van de Nemrud vormen het hoogtepunt van de Kommageense kunst. Hier werden oost en west verenigd tot een harmonisch geheel.

kunst op de Nemrud

Het hoofd van Antiochos op het Westterras is daar een onovertroffen voorbeeld van. Elk overbodig detail dat mogelijk de hoofdlijnen van het beeld zou kunnen verstoren is weggelaten. Er zijn geen weelderige baarden, uitbundige versieringen of ornamenten. De krachtige vormen zijn hierdoor duidelijk zichtbaar gebleven en geven het beeld een gebalanceerde spanning. Zelfs nu laat de in de oneindigheid starende blik van Antiochos een diepe indruk achter door zijn tijdloze schoonheid.

kunst in Arsameia

Niet alleen de Nemrud is een bezoek waard. Diverse opgegraven en niet onderzochte plaatsen getuigen nog heden ten dage van hun eens zo onovertroffen schoonheid. Zo treffen we in Arsameia aan de Nymphaios een zgn. handshakereliëf aan. De koning, in zijn Perzische ruiterkleding, is net van zijn paard afgestegen. De naakte halfgod Herakles wacht zijn komst niet af en loopt richting de koning. Beiden schudden elkaar hartelijk de hand en kijken elkaar daarbij recht in de ogen. Het tafereel roept een beeld van vriendschap op. De koning wil ons, de toeschouwers, zijn verbondenheid met de goden tonen. Opmerkelijk detail; de beeltenis van de koning is iets groter. Toeval?
Wij denken van niet!

kunst in Samosata

Archeologen hebben het paleis van Antiochos in Samosata slechts voor een deel kunnen opgraven. Tot het laatste moment zijn ze bezig geweest zo veel mogelijk te weten te komen over de bloeitijd van Kommagene. Tot het snel wassende water als gevolg van de bouw van de Ataturkdam hier een eind aan maakte. Spectaculaire zaken hebben ze niet aangetroffen.
Slechts een paar mozaïeken zijn het vermelden waard. Ze zijn nu in het museum van Adiyaman te bezichtigen. De overgebleven kunstuiting uit de regeerperiode van Antiochos blijven vooralsnog beperkt tot de monumentale bouwwerken.