Krombeksteker, om warm van te worden krom en hartverwarmend

Krombeksteker, om warm van te worden!

Er zijn artefacten, die zodra je ze vindt, het hart sneller doen kloppen.  Natuurlijk, we kennen allemaal de prachtige neolithische bijlen. Stel je voor dat je er één van mag oprapen! En zo zijn er vele voorbeelden op te schrijven.
Voor mij als liefhebber zijn het vaak de kleinere, minder bekende vondsten, die me in vervoering brengen. Zeker als ze heel goed te determineren vallen.
Vorige week maakte ik Krombeksteker, artefact uit de Hamburgcultuur. Tussen 12.400 en 11.600 v. Chr. weer zo’n euforisch moment mee.  Op een losgetrokken (niet geploegde) akker, lag een natte krombeksteker te glinsteren in de ochtendzon. Ik herkende haar onmiddellijk. Ze stond nog op mijn verlanglijstje, want ondanks jaren van intensief zoeken ben ik nog weinig artefacten uit de “Hamburgcultuur” tegen gekomen. Krombekstekers vormen, naast de spitsen, als het ware gidsartefacten voor de periode tussen 12.400 en 11.600 v. Chr. Vroeger ook bekend onder de tijd van de rendierjagers. In de omgeving van Hamburg zijn in de jaren 30 van de vorige eeuw de eerste grote opgravingen naar deze cultuur gedaan. Veel bewerkt botmateriaal is toentertijd gevonden.  Opvallend waren de dunne naalden die te voorschijn kwamen. Archeologen kwamen er door middel van experimenten achter dat met behulp van scherpe stukken vuursteen twee evenwijdige inkervingen in bot werd gemaakt. Vervolgens wordt een kromme steker (schuine kop) gepakt en kon men het weke botmateriaal eronder weg pulken.  Daarna kon de naald op een stuk zandsteen geslepen worden, waarna ze haar -dunne- vorm verkreeg. Met een boortje werd ze vervolgens doorboord, en was de naald gereed om gebruikt te worden.
Krombekstekers werden dus vooral geassocieerd met de fabricage van naalden. Onderzoek aan krombekstekers uit een aantal Nederlandse vindplaatsen toonde aan dat ze voor meerdere doeleinden gebruikt zijn. Op slechts een klein gedeelte lieten de gebruikssporen een gebruik op bot zien.
Maar hoe het ook is. Op die druiligere, koude en slechts door zwakke zonnestralen opgewarmde ochtend, werd mijn hart door haar schoonheid verwarmd. Ik heb het de hele dag niet koud meer gehad.

(verhaal eerder gepubliceerd in 2014 in “Nieuws van de Verteller”)

 

Klik hier voor meer verhalen van de Verteller van het Oude en zijn vondsten

Laat u inspireren door mijn verhalen uit het verleden!