Mijn ‘carriëre’ als strandjutter begon in 2014, bijna wekelijks bezocht ik de ‘Zandmotor’. Dat is het opgespoten stuk strand tussen Kijkduin en Monster. Ik was voornamelijk geïnteresseerd in botten, kiezen en tanden. En dan speciaal in mammoet en neushoorn kiezen. Na een half jaar zoeken vond ik eindelijk mijn eerste mammoetkies, ik weet het nog goed.. ik zweefde over het strand van blijdschap! Althans.. zo voelde het.. In werkelijkheid moest ik gewoon nog een ’takke-eind’ over het strand terug lopen richting mijn fiets, en ook nog terugfietsen naar Katwijk, door de regen.. maar dit gaf allemaal niet.. -de meeste regen valt toch naast je- want ik was namelijk door het dolle vanwege mijn eerste mammoetkies! Het harde zoekwerk was beloond! En vanaf dat moment kreeg ik er blijkbaar oog voor, want daarna vond ik opeens iedere maand -een half jaar lang- een mammoetkies! Gek hoe dat werkt.. één van die mammoetkiezen was trouwens een prachtig klein kiesje van een jong mammoetje. Maar goed.. zo begon het dus allemaal. Ik vond van alles in deze periode.. diverse resten van de wolharige neushoorn, een flink stuk kaak van een hondachtige/wolf, een stukje slagtand van een walrus, meerdere GW’s (zo noemen we de mooie zwarte tanden van de witte haai) etc. etc. Van artefacten had ik toentertijd maar weinig weet, de interesse hiervoor stak pas in de loop van 2015 de kop op. In datzelfde jaar vond ik ook mijn eerste artefact, een bewerkt stuk vuursteen, wat (pas) later een kernbijl bleek te zijn. Ik zeg later want eerst dacht men dat dit een ‘nepper’ was.. recent geslagen door een amateur en voor de grap op het strand gemikt. (Heb ik weer..) maar gelukkig bleek hier niets van waar.. op een mooie zomerdag in 2016 liet Marcel Niekus mij in het Rijksmuseum van Oudheden weten dat dit een echt artefact is, daterend uit het Mesolithicum. En dus geen neppe namaak. Wat was ik blij!! Vanaf dat moment was ik verkocht voor wat betreft artefacten, ik wilde er meer van weten en  vooral vinden. Mijn interesse gaat vooral uit naar een spits/harpoentje gemaakt van bot of gewei. Deze spreken zo enorm tot de verbeelding! De speurtocht begon.. Naast het zoeken op de Zandmotor week ik zo nu en dan uit naar de Maasvlakte 2 om daar m’n geluk te beproeven… zo ook op 22 juni 2016. M’n pa en ik hadden beide een vrije dag, het was mooi weer dus wat ga je dan doen.. strandjutten!! De eerste paar uur vonden we eigenlijk niet zoveel, maar goed dat gebeurde vaker, we hadden nog een stuk strand te gaan dus we bleven lekker doorstappen in de hoop toch nog wat tegen te komen. Na een tijdje kwamen we bij een stuk dat bezaaid lag met schelpen, tussen deze schelpen zag ik plots een stukje vuursteen liggen waarvan ik direct dacht.. deze is bewerkt! En wat een pracht stukje. Na het vinden van iets moois kan ik het nooit laten om het z.s.m. op o.a. sociale media te delen. Al snel ontving ik enthousiaste reacties. Luc Amkreutz (RMO, Leiden) noemde het een ‘beauty’, Marcel Niekus noemde het een ‘juweeltje’. Ja, dit zijn de vondsten waarvan je hartje sneller gaat tikken en je bloed sneller gaat stromen. Oké, ik had dus een mooi stukje bewerkt vuursteen gevonden, maar logischerwijs kwamen er na de eerste ‘euforie-golf’ ook wat vragen boven drijven:

• Uit welke periode stamt het?
• Is dit stukje toen der tijd daadwerkelijk ergens voor gebruikt?
• Waar werd het voor gebruikt?
• Welke naam kan er aan gehangen worden?

Een duidelijk antwoord op al deze vragen bleek nog niet zo makkelijk. Marcel Niekus heeft zich er een tijdje over gebogen, ook Alexander Verpoorte heeft er een blik op geworpen. Wat weten we tot nu toe, of denken we te weten?

• Het is een fragment afkomstig van een groter gebruiksvoorwerp.
• Vermoedelijk deel van een schaaf of spits.
• Het stuk stamt hoogstwaarschijnlijk uit het latere deel van het Midden-Paleolithicum (=de periode van 300.000 jaar geleden tot 35.000 jaar geleden. Het tijdvak van de Neanderthaler.

Klinkt al best spannend toch? Uiteraard zouden we graag meer te weten willen komen, misschien dat dat ook ooit zal gebeuren (doormiddel van een andere soortgelijke maar completere vondst..) Of niet… en zal het voor de rest een vraagteken blijven.

Voor nu gaat het stuk ‘door het leven’ als VZN: Vuursteen zonder naam.
En trouwens.. de spits/harpoen heb ik tot op heden helaas nog niet mogen vinden. Maar die dag komt..
en dan zal ik wederom mijn verhaal met jullie delen!

Succes met zoeken en houdt het leuk want..
‘Ben je te hard op zoek, dan zal je niet vinden.’

Een verhaal van Patrick Ouwehand, een enthousiaste ietwat filosofische jutter op de Noordzee stranden.