Antiochos I Theos, Koning van Kommagene meester in de diplomatie

het leven van Antiochos

 Hoofd van (vml) Antiochos - museum Adiyaman en gevonden in ArsameiaAntiochos (109 – 38 v. Chr.) was de zoon van Mithradates I Kallinikos en Laodike. Van zijn ouders kreeg hij een opvoeding die deels Grieks en deels Perzisch was. Van moederszijde stamde hij af van Alexander de Grote en van vaderszijde van de Perzische ‘Koning der Koningen’ Darius I. Althans dat is wat hijzelf ons wil laten geloven middels inscripties welke gebeiteld zijn in de voorouderreliëfs op de Nemrud.

Op jonge leeftijd arrangeerde zijn vader een huwelijk met de Seleucidse prinses Isias(de Geliefde) Philostorgos. Dit huwelijk had vermoedelijk weinig met ware liefde te maken. Het was een verstandshuwelijk, dat om politieke redenen gesloten werd. Drie zonen en twee dochters bracht Isias ter wereld.

Tijdens zijn regering stond Antiochos voor de zware taak zijn kleine Koninkrijk voor inlijving in enerzijds het machtige Romeinse Rijk en anderzijds in het grote Partische Rijk, te behoeden. Middels zijn diplomatieke vaardigheden is hij daar tot op het laatst van zijn leven, in geslaagd. Mogelijkerwijs speelde ook de handel een belangrijke rol in de onafhankelijkheid. Kommagene als een belangrijke handelspost tussen het oosten en het westen. Zijn dochter Laodike huwde hij uit aan een Partische koning. Dit vermoedelijk ter versteviging van de familiebanden en dus ter verhoging van de overlevingskansen van Kommagene.

de heerserscult van Antiochos

Nemrud vanuit het zuidelijke dal. Laatste rustplaats van Antiochos I.Koning Antiochos heeft ons vele monumenten nagelaten. De bekendste is te vinden op de berg Nemrud, alsmede de steden Arsameia aan Nymphaios en Arsameia aan de Euphrates. Uitgebreide inscripties geven ons een beeld van de gedachtewereld van de koning. Zo weten we dat het heiligdom op de Nemrud een spiritueel centrum moest zijn waarbij zowel Perzische als Griekse goden vereerd konden worden. Mogelijkerwijs is juist deze berg uitgekozen omdat ze het hele landschap domineert en vanuit bijna elke plaats in Kommagene gezien kon worden.
In de heilige wet, genaamd de NOMOS, achterop de beelden op de Nemrud, beschrijft Koning Antiochos uitgebreid welke handelingen er verricht moesten worden en welke inspanningen er geleverd moesten worden ter onderhoud van het heiligdom.

” Ik heiligde de 16e Audnaios, de geboortedag van mijn fysiek lichaam, en de 10e Loos mijn kroningsdag en de dag van de Verschijning van de Grote Goden die bewezen hebben de oorzaak te zijn van mijn gelukkige heerschappij en van de welvarendheid van het gehele rijk.” Op deze beide dagen was het feest. Antiochos beschrijft hoe de bezoekers van het heiligdom te eten en te drinken moeten krijgen.

Temenos reliëf, Koning Antiochos schudt de hand van Apollo.Niet alle inwoners van Kommagene waren in staat om naar de berg te komen. Simpelweg omdat de afstand te groot was. Een uitgebreid netwerk van kleinere heiligdommen, genaamd Temenos, loste dit probleem op. Al deze Temene werden gebouwd op markante plaatsen in het landschap. Van daaruit kon je altijd het belangrijkste heiligdom  op de berg Nemrud zien. Elke Temenos bestond uit vijf verticaal geplaatste stenen platen, waarop koning Antiochos stond afgebeeld waarbij hij de hand schudt van een van de goden. Elke godheid kreeg van Antiochos zowel een Griekse als een Perzische naam:

1. Apollo / Mithras / Helios / Hermes
2. Artagnes / Herakles / Ares
3. Zeus / Oromasdes
4. Hera / Teleia
5. Helios / Hermes

temenos reliëf, Koning Antiochos schudt de hand van Herakles. Het gat in het midden is ontstaan door hergebruik. De stele was tot haar herontdekking in gebruik als oliepers!!Door de verschillende namen kon iedere Kommagener zich ermee identificeren, of hij nu van Griekse of Perzische afkomst was. Het volk werd op deze manier nauwer met de koning verbonden.
Mogelijkerwijs wilde Antiochos ook aan de buitenwereld, de Romeinen en de Parthen, laten zien dat hij een brug kon zijn tussen oost en west. Niemand behoefde zich daarom aan zijn koninkrijk te storen, immers zij was bevriend met beide werelden. Wederom een staaltje van geschikte diplomatie? We weten het niet, maar het ligt voor de hand.

De stenen platen, waarop te zien is hoe de koning de hand van een godheid schud, worden steles genoemd. Op een aantal van deze steles wordt Mithradates I Kallinikos (vader van Antiochos) afgebeeld, zodat het vermoeden bestaat dat de verering van deze nieuwe goden al in de regeerperiode van Mithradates is begonnen. Door deze steles maakte de koning duidelijk dat het uitsluitend aan hem te danken was, dat ieder van zijn onderdanen onder de bescherming van de goden stond. Hijzelf, Antiochos in dit geval, liet zich op de Nemrud naast de Goden afbeelden. Eén van zijn eretitels was Theos, hetgeen God betekent. Hij plaatste zich hiermede op gelijke voet met de goden. Niet ongewoon voor heersers in die tijd. In onze ogen megalomaan, voor de dagen van toen heel gebruikelijk en geaccepteerd.

het einde van Antiochos

Over het sterfjaar van het Antiochos bestaat enige discussie. Op mijn website wordt het jaar 38 v. Chr, gehanteerd. Evenzo is 36 v. Chr. geaccepteerd. Volgens de inscriptie op de Nemrud is het stoffelijke overschot van de koning daar begraven. Zekerheid hier omtrent wordt pas verkregen als de tombe gevonden en geopend is.

Laat u inspireren door mijn verhalen uit het verleden!