Tijdens één van mijn vele zoektochten vond ik deze Bandkeramische dissel, vervaardigd uit Amfiboliet. Behalve uit Amfiboliet werden ze ook gemaakt van veel dichtere en taaiere steensoorten, bv. Basalt, Lydiet, diverse Kwartsietsoorten. Nu heb ik in het verleden al wel meer van dit soort hakwerktuigen gevonden, maar hiermee was iets bijzonders aan de hand.
Aan de achterzijde waren nog zaagsporen zichtbaar van de eerste oudsher/destijds bewerking. Dus toen de steen -die later tot dissel werd getransformeerd- zijn eerste ruwe vorm kreeg. Deze gesteenten konden echter niet allemaal op dezelfde manier bewerkt worden. Basalt en Lydiet bv. konden net als vuursteen worden bewerkt.

Amfiboliet heeft echter een gelaagde structuur en is daardoor uitstekend geschikt om te splijten en te zagen. Voor Kwartsiet geldt dezelfde techniek. Een zandstenen plaatje dat mogelijk als zaag gebruikt kan zijn, is gevonden onder de Place Saint-Lambert in Luik. Door dit splijten en zagen werd er een  ruwe grondvorm aan het voorwerp gegeven. Daarna kon men de overgebleven oneffenheden met een klopsteen kon verwijderen. Het oppervlak wordt glad geslepen op een slijpsteen van kwartsiet of zandsteen, gevolgd door het aanscherpen van de snede met een kleinere slijpsteen (uit: Marjorie E. Th. de Grooth “Het Vroeg-Neolithicum in Zuid-Nederland“, Archeologie 11/12, 2005: De Steentijd Van Nederland, blz 289).

De meeste dissels werden geheel geslepen -over beide oppervlakten- en vertonen als ze nu gevonden worden geen sporen meer van dit zaagproces / bewerking. Daarom leek het mij interessant om dit op de site te laten zien zodat ook anderen hier kennis van kunnen nemen.

Artikel geschreven door Loek Brandts, groot liefhebber van de archeologie, gedreven deelnemer aan archeologische discussies op het internet.

Dit artikel is eerder (2013) verschenen op de mooie website van Bandkeramiek.nl.
Klik hier voor meer verhalen van amateur-archeologen en hun vondsten.